W styczniu tego roku z moimi trzecioklasistami omawiałam cuda świata starożytnego.
Do dziś, z tamtej listy, przetrwała tylko Piramida Cheopsa. W odniesieniu do tej lekcji, w
planie było wykonanie przez uczniów lapbooka – „Cuda świata”. Postanowiłam, że dokonam
modyfikacji tego zadania i zajmiemy się polskimi obiektami, wpisanymi na listę światowego
dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO.
Pierwszym krokiem było wybranie przez uczniów czterech obiektów z listy UNESCO,
znajdujących się w naszym kraju. Padło na Puszczę Białowieską, Stare Miasto w Krakowie,
Królewskie Kopalnie w Wieliczce i Bochni, Zamek Żupny w Wieliczce i Zamek Krzyżacki w
Malborku. Następnie podzieliłam uczniów na trzyosobowe zespoły. Wyznaczając dzieci do
wspólnej pracy kierowałam się wzajemnymi sympatiami, miejscem zamieszkania (w pobliżu
siebie), ale też zadbałam, aby obok rezolutnych, pewnych siebie uczniów byli ci, mniej śmiali
oraz wycofani. Członkowie zespołów otrzymali do zeszytu j. polskiego wklejkę z nazwą
obiektu do pracy, instrukcją działania, imionami członków zespołu i jej lidera. Ustaliśmy
termin wykonania pracy oraz sposób komunikowania się z nauczycielem. Już na następnej
przerwie czuć było ekscytację niektórych dzieci, a nawet w jednej z grup doszło do małej
sprzeczki, na temat podziału pracy. Na szczęście dzieci dość szybko doszły do porozumienia i
rozdzieliły między siebie zadania. Ku mojemu zdziwieniu i zadowoleniu, przy podziale pracy,
wzięły pod uwagę możliwości i poziom umiejętności kolegów. Usłyszałam: „ty ładnie piszesz,
więc..., masz drukarkę to…, a ty ładnie narysujesz.
Liderzy zespołów kontaktowali się ze mną w sprawie swojego zadania, zadawali
pytania, składali propozycje, itp. Okazało się, że termin prezentacji pracy musiał być przeze
mnie przesunięty, gdyż liderka jednego z zespołów zagroziła mamie, że nie pojedzie na
umówioną wizytę do ortodonty, bo wypadła w dzień prezentacji prac. Jak się okazało,
wszystkie cztery grupy wywiązały się z powierzonego zadania, ale na różnym poziomie.
Najlepiej wypadł zespół dziewczynek, tj. Marlena, Hania i Zuzia, które włożyły najwięcej
pracy, by zaprezentować kolegom Stare Miasto w Krakowie. Pięknie przygotowały się do
prezentacji, zrobiły staranne rysunki, opisy, w tym ciekawostki i wydrukowały dużo zdjęć. Na
pochwałę zasłużył też zespół, w którym byli uczniowie: Fabian, Kacper i Maja. Dzieci
przygotowały dużo materiałów, natomiast słabiej je zaprezentowały. W trzecim zespole
było podobnie, a czwarty wykonał zadanie słabiej, ale powodem była choroba dwóch jego
członków.
Ostatnim krokiem było zaprezentowanie prac zespołów na piętrze szkoły, żeby inni
uczniowie dowiedzieli się, jakie piękne miejsca znajdują się w naszym kraju, które warto z
rodziną odwiedzić.
Podsumowując, uczniowie lubią taką formę pracy. Są bardziej zmotywowani do nauki
i działania, gdy czują się częścią zespołu oraz mogą zaprezentować efekty swojej pracy
innym. Praca zespołowa wpływa na rozwój emocjonalny i społeczny dziecka, które w przyszły
życiu zawodowym również będzie musiało wykazać się taką umiejętnością.
E. Mazur
